Nazwa zupa miso pochodzi od jej głównego składnika pasty miso. Pasta miso to aktywna biologicznie soja, która została w specjalny sposób sfermentowana. Ta tradycyjna japońska zupa to bomba antyoksydantów – udowodniono, że pasta miso działa jak naturalny antybiotyk, algi i grzyby shitake  stosuje się w profilaktyce chorób nowotworowych. Ta zupa to sekret zdrowia i młodego wyglądu Japończyków. Jest lekka, zdrowa. Japończycy jadają zupę miso na śniadanie. Do zupy pasuje też tofu (sojowy ser). Japońska, lekkostrawna zupa miso to również przysmak gwiazd. Zaczynają od nich dzień i zjadają ją, kiedy się odchudzają.

Przepis wersja I

Najpierw wrzucamy do 1/2l. wrzątku garść suszonych grzybów (najlepsze są shiitake choć mogą być zwykłe suszone pieczarki, a nawet podgrzybki) i trochę pokrojonego imbiru, do tego 2 stołowe łyżki siekanego chili, pół pora i jedną marchew. jak warzywa będą miękkie zupę studzimy i dajemy pastę miso (po dodaniu miso zupy nie gotujemy, gdyż zabija to dobroczynne dla ludzkiego organizmu bakterie), posypujemy pokrojonym marynowanym tofu, paseczkami glonów nori i ugotowaną fasolką mung.

 Przepis wersja II

Składniki:

• pasta miso 2 2 łyżki
• kapusta pekińska 8 8 szt.
• kiełki sojowe 3 3 łyżeczka
• pieczarki  3 3 szt.
• zielona papryka 1 1 szt.
• dymka 1 1 szt.
• suszone wodorosty 0.5 0.5 łyżeczka
• ser tofu 3 3 łyżka

• Sposób przygotowania

1. Do około 1.5 l wody dodać pastę miso, suszone wodorosty, pokrojone w plastry pieczarki lub grzyby shitake.
2. Doprowadzić zupę do wrzenia i po zagotowaniu przecedzić przez sitko lub gażę, aby była czystka i klarowna. Przed podaniem dodać do każdej porcji gorącej zupy kiełki sojowe, pokrojony w kostkę ser tofu, kilka plasterków posiekanej ostrej papryczki, po kilka młodych listków kapusty pekińskiej i posiekaną dymkę.

Wersja III

SKŁADNIKI:

• tabliczka wodorostu kombu o boku 15 cm

• 3 łyżki płatków bonito (suszone płatki wędzonego i fermentowanego tuńczyka Bonito (jap. katsuobushi).

• 125 g czerwonego miso
• 125 g miękkiego tofu
• 2-3 dymki

PRZYGOTOWANIE:

Papierem osuszyć wodorost i naciąć go w kilku miejscach. Zagotować 1200 ml wody, wrzucić wodorost, odstawić na 10 min., wyjąć glona i dolać jeszcze 250 ml wody. Ponownie zagotować. Dodać płatki bonito, wymieszać. Przecedzić, mieszając dodać miso. Pokroić tofu w drobną kostkę i rozłożyć do miseczek. Do zupy wrzucić pokrojone w talarki szalotki, wymieszać i rozlać do miseczek.

Kombu (kombu) wodorosty morskie (Laminaria japonica) to jadalna odmiana morskich wodorostów o długich liściach. Kombu uprawia się na szeroką skalę w Japonii i Korei. Wraz z katsuobushi kombu jest podstawowym składnikiem japońskich bulionów dashi będących podstawą japońskiej diety.

Przepis wersja IV

Zupa miso shiro

Czas: do 30 minut

• Dla od 3 do 4 osób

Zupa miso shiro - składniki

• 1 litr wody
• 4 dag suszonych alg morskich wakame
• 4 łyżki pasty miso (ze sfermentowanej soi)
• 10 dag serka sojowego tofu
• 1/3 łyżeczki granulowanego bulionu dashi
• 50 ml sake
• 50 ml białego wina
• prażony sezam

Zupa miso shiro - sposób przygotowania

Algi wakame zalej wodą, podgrzewaj prawie do wrzenia. Bezpośrednio przed zagotowaniem wyjmij je z garnka i odłóż. Wywar zagotuj, dodaj dashi i miso. Gotuj przez chwilę, przypraw sake i winem. Do miseczek nakładaj pokrojony w drobną kostkę serek tofu oraz ugotowane algi. Przygotowane składniki zalej bulionem miso shiru i posyp uprażonymi na suchej patelni ziarenkami sezamu.

 Nazwa zupa miso pochodzi od pasty miso. Pasta miso to inaczej aktywna biologicznie soja, która została w specjalny sposób sfermentowana.   

Pasta miso

Istnieje kilka rodzajów pasty miso, które choć do siebie zbliżone - posiadają nieco odmienny smak i właściwości. Tradycyjnie pastę miso robi się w ten sposób, że miesza się ze sobą gotowaną rozgniecioną soję z gotowanym rozgniecionym ryżem (lub też z jęczmieniem - to druga wersja pasty miso), soli się tę mieszaninę i dodaje do niej specjalny szczep bakterii koji (wym. japońska: kodźi). Ten sam szczep bakterii wykorzystuje się m.in. do tradycyjnej produkcji sake. 
Są to bakterie cenione w Japonii tak bardzo, jak u nas bakterie jogurtowe itp. (np. acidophilus). Wykazują one bardzo korzystne właściwości dla ludzkiego organizmu - m.in. zwiększają odporność i zwalczają bakterie szkodliwe dla organizmu człowieka. 

Przy tradycyjnej produkcji pasty miso miesza się ze sobą rozgniecioną gotowaną soję z gotowanym zbożem (ryżem lub jęczmieniem), dodaje się soli i odpowiednią ilość bakterii koji, a następnie mieszanina ta leżakuje przez przynajmniej pół roku. W produkcji przemysłowej podwyższa się nieco ciśnienie, by czas dojrzewania miso skrócić do 3 miesięcy. Pasta miso w zależności od składu (czy ma ryż, czy jęczmień), proporcji składników i szczegółów technologii, może mieć kolor od ciemnobrązowego, poprzez jasnobrązowy, aż po prawie biały.

Pasta miso jest zatem bardzo aktywna biologicznie - nadaje zupie miso zarówno bardzo charakterystyczny smak, jak i specyficzne właściwości. 
Tradycyjnie zupa miso była znana zasadniczo w Japonii, ale dzięki działalności Georga Oshawy (lider ruchu Makrobiotyka, którego kontynuatorem był Micho Kushi) jest ona obecnie popularna i ceniona w wielu krajach.

 Przepis - przygotowanie zupy miso V

Najistotniejsze w zupie miso jest to, że pasta, z której się ją robi (pasta miso) jest bardzo aktywna biologicznie. Dlatego w uproszczeniu można powiedzieć, że każda zupa warzywna, do której na końcu (zaraz po wyłączeniu palnika i zakończeniu gotowania) doda się nieco pasty miso - będzie miała cechy zupy miso. 

Ponieważ pasta miso jest słona - zupy wcześniej nie powinno się solić. Zazwyczaj na średnią porcję zupy dla 1-2 osób daje się 1 łyżkę pasty miso. Przy większej ilości zupy - dodajemy odpowiednio 2-3 łyżki pasty. 
Optymalne jest, ze względu na walory zdrowotne i smakowe, aby pastę miso dodać po ugotowaniu zupy, dopiero w momencie wyłączenia ognia. Dzięki temu zachowuje ona swoją aktywność biologiczną (gotowanie nie zabija wówczas leczniczych bakterii), jak i też (zdaniem Japończyków) - smak zupy jest w takim przypadku lepszy.

Czyli najprostsza wersja przyrządzania zupy miso polega na ugotowaniu zupy warzywnej (gotować ze sobą pokrojone w kostkę: marchew, korzeń pietruszki, korzeń selera, korzeń pora (jeśli lubimy:), posiekaną cebulę,  czosnek - możemy dodać nieco ugotowanej wcześniej fasolki - najlepiej czerwonej lub czarnej). 
Zupy nie solimy, możemy natomiast dodać nieco odpowiadających nam przypraw (typu majeranek, tymianek, kminek, estragon, cząber, ewentualnie nieco imbiru lub kurkumy). Możemy przyprawić tę zupę tradycyjnie, tak jak zazwyczaj, jednak nie dodajemy zasmażki i nie zabielamy jej śmietaną.
Jako tłuszczu możemy użyć oleju sezamowego, który nada zupie bardziej orientalny smak lub też oleju oleju rzepakowego.

Po ugotowaniu warzyw na miękko w zupie, wyłączamy pod garnkiem ogień i dodając co najmniej jedną (lub kilka) łyżkę pasty miso - mieszamy zupę, aż pasta zupełnie się w niej rozpuści. Pastę miso można rozmieszać oddzielnie w szklance. W tym celu odlać z garnka pół szklanki wywaru, dodać do niego odpowiednią ilość pasty miso i mieszać wywar aż do rozpuszczenia się w nim miso, a następnie wlać ten roztwór do garnka z zupą. Sposób ten jest technicznie łatwiejszy. Pozostawić całość po wymieszaniu na minutę-dwie i zupa jest gotowa do spożycia. Przed nalaniem do miseczek lub talerzy można jeszcze raz zamieszać zupę w garnku. Dodać kiełki fasolki mung lub/i szczypiorek.

 Bardziej tradycyjny sposób przyrządzania zupy miso

Do tradycyjnej zupy miso Japończycy dodają zazwyczaj jakieś grzyby. Można użyć kilka pieczarek lub boczniaków lub namoczonych i ugotowanych grzybów mun. Dodatkowo można zeszklić pokrojoną w paski lub posiekaną cebulę.
Następnie wlać do garnka wodę w ilości szklanka na jedną osobę, dodać warzywa i gotować.

Zazwyczaj tradycyjnie do takiej zupy dodaje się również glonów wakame lub glonów kombu. Glony te dodaje się razem z warzywami, aby podczas gotowania stały się miękkie, a ich wywar przeszedł do zupy.

Pod koniec gotowania można dodać pokrojony w kostkę serek sojowy tofu. Następnie, po wyłączeniu ognia, dodać do całości pastę miso.
Dodatkową atrakcją może być posypanie na sam koniec po wierzchu zupy rozkruszonym glonem nori. Podobną funkcję (dekoracyjną i smakową) może w zastępstwie pełnić posiekana pietruszka lub szczypiorek.  

I już możemy się rozkoszować smakiem zupy miso :)

Do przyrządzania zupy miso można użyć bardzo różnych kompozycji warzyw. Jedyną stałą cechą przy jej przyrządzaniu jest to, że na końcu dodaje się zawsze pastę miso. W Japonii podczas gotowania zupy miso dodaje się również opcjonalnie owoce morza.

Podsumowanie:

Zupa zaprawiona pastą miso (sojową), jest bardzo wartościowa dla organizmu - zawiera żywe enzymy wspomagające trawienie, dużo błonnika, jodu, selen. Zwiększa odporność,  ma działanie alkalizujące.  Zupa miso wykazuje dobroczynne działanie na układ trawienny, korzystnie działa na krew i system odpornościowy. 
Stwierdzono, że jej spożywanie zmniejszyło w Japonii skutki choroby popromiennej. Również uważa się w makrobiotyce, że jest korzystna podczas terapii chorób onkologicznych. 
Jest to podstawowa zupa, jaką na co dzień spożywają Japończycy, których zalicza się do najbardziej długowiecznych społeczeństw Ziemi. 

Dlaczego warto pozbyć się toksyn>>

Dieta dekontaminująca>>

Smacznego :)