Zdrowe odżywianie to podstawa w chorobach nerek i układu moczowego. Leczenie tych chorób warto wspierać dietą. Pamiętaj, że jedzenie może być lekiem, ale i przeszkodą w powrocie do zdrowia. Co jeść, aby wspomóc leczenie? Przyjrzyjmy się dokładniej składnikom odżywczym, które mają w tym przypadku kluczowe znaczenie.

Żywienie w przewlekłej niewydolności nerek

w okresie leczenia zachowawczego

Przewlekła niewydolność nerek (pnn) jest zespołem chorobowym powstałym w następstwie zmniejszenia liczby czynnych nefronów nisz­czonych przez procesy chorobowe zachodzące w miąższu nerki. W Pol­sce najczęstszą przyczyną pnn są: różnego typu zapalenia nerek, wielo-torbielowatość nerek, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze. W ostatnich la­tach obserwowane jest zwiększenie częstości występowania pnn, która jest skutkiem uszkodzenia nerek przez cukrzycę lub nadciśnienie tęt­nicze, dlatego leczenie tych chorób ma bardzo duże znaczenie dla zapo­biegania chorobom nerek.

Jednym z podstawowych celów żywienia w niewydolności nerek jest utrzymanie masy ciała w granicach prawidłowych, gdyż zarówno niedożywienie, jak i otyłość pogarszają rokowanie.

 Białko

 Odpowiednia ilość białka w diecie u osób z przewlekłą niewydolnością nerek jest zagadnieniem zasadniczym we właściwym leczeniu i utrzymaniu dobrego stanu odżywienia.

 Zaleca się, by podaż białka w okresie utajonym pnn mieściła się w zakresie l,0-0,8g/kg należnej masy ciała/dzień, czyli tak, jak u osoby zdrowej. W okresie wyrównanej i niewyrównanej niewydolności nerek podaż białka powin­na być ograniczona do 0,8g/kg nmc, ze szczególnym zwróceniem uwagi na zmniejszenie tych produktów białkowych, które zawierają duże ilości fosforanów. Aktualne uzgodnienia specjalistów nie zalecają stosowania diety z większym ograniczeniem ilości białka niż 0,6g/kg/dobę. Lekarz w szczególnych sytuacjach może zdecydować o dodatkowym podawaniu ketoanalogów aminokwasów.

Dieta w niewydolności nerek powinna być oparta na tzw. dobrych węglowodanach, czyli złożonych i przede wszystkim nieprzetworzonych. Są one zawartych w pieczywie razowym, kaszy, ryżu, ziemniakach, itp. (z uwzględnieniem zawartości w nich potasu i fosforanów, które trzeba ograniczać).

Dobre węglowodany są cenne dla zdrowia, ponieważ stanowią źródło witamin, biopierwiastków oraz błonnika. Są to m.in. produkty pełnoziarniste i razowe, orzechy, ryż brązowy, dziki i basmati, makaron z pełnego ziarna, płatki owsiane, jęczmienne, orkiszowe, kasze gryczana, jaglana, orkiszowa, otręby owsiane, orkiszowe, kiełki, warzywa, owoce.

Pieczywo z mąki oczyszczonej jest pozbawione błonnika oraz innych składników niezbędnych do prawidłowego metabolizmu, dlatego najlepiej wykreślić je z jadłospisu. Najlepsze jest pieczywo z mąki z pełnego przemiału.

Tłuszcze nie mogą stanowić więcej niż 30% zapotrzebowania energetycznego. zalecane są olej lniany, oliwa z oliwek, tłuszcz rybi. Smalec, tłuste mięso, podroby powinny być ograniczane.

Zaleca się dużą zawartość błonnika w pożywieniu i niskie spożycie alkoholu.

Żywienie w kamicy nerkowej

Powstawaniu kamieni w nerkach nie towarzyszy ból, dlatego tak trudno rozpoznać istnienie złogów w początkowej fazie rozwoju. Mogą one zresztą formować się przez dłuższy czas zupełnie bezobjawowo i dopiero ich uwolnienie się oraz przemieszczanie do pęcherza moczowego (często połączone z zatkaniem moczowodu) powodują silny, przeszywający ból. Tego bólu nie da się porównać z żadnym innym!

 Kamica nerkowa jest chorobą, w której w nerce tworzą się złogi z substancji chemicznych. Wytrącanie się kamieni zachodzi wtedy, gdy stężenie związków wchodzących w ich skład przekracza próg rozpusz­czalności w moczu. Kamica nerkowa występuje u około 5% populacji, dwukrotnie częściej u mężczyzn niż u kobiet. W krajach rozwiniętych kamica układu moczowego występuje częściej, prawdopodobnie jako efekt zwiększonej ilości białka zwierzęcego w diecie i zbyt małej iloś­ci wypijanych płynów.

Powiększanie się kamieni może mieć groźne konsekwencje takie, jak całkowita niedrożność dróg moczowych czy zniszczenie miąższu nerkowego. U dużej części osób choroba przebiega bezobjawowo do momentu uruchomienia kamienia i drażnienia moczowodu, co może wywołać kolkę nerkową. Jest to bardzo silny ból zlokalizowany w okolicy lędźwiowej, promieniujący w dół. Mogą mu towarzyszyć uczucie nudności, wymioty. W badanym moczu można stwierdzić obecność krwi.

Czynnikami sprzyjającymi powstawaniu kamieni nerkowych są:

• zwiększone wydalanie z moczem substancji tworzących kamienie:wapnia, kwasu szczawiowego, fosforanów, moczanów, cystyny;
• nadmierna koncentracja składników moczu, które mogą krystali­zować (tworzenie się kamieni nie musi być związane ze zwię­kszeniem wydalania tych substancji, ale z ich zwiększoną kon­centracją w moczu na skutek odwodnienia);
• zmiana odczynu moczu, sprzyjająca wytrącaniu kamieni;
  • zmniejszenie wydalania z moczem substancji antylitogennych: cytryniany, magnez;
  • innymi czynnikami sprzyjającymi tworzeniu się kamieni nerko­wych są: zastój moczu, zakażenie dróg moczowych, unieruchomienie, nieprawidłowe odżywianie, wypijanie małej ilości pły­
    nów, odchudzanie.

   

Kamienie występujące w drogach moczowych można podzielić na (wg Orłowski T.): wapniowe (75-85%), z kwasu moczowego (5-8%), struwitowe (forsforany magnezowo-amonowe, 5-10%) i cystynowe (ok. 1%).

 Najczęstszym rodzajem kamieni nerkowych jest kamica moczanowa, natomiast rzadziej są to kamienie szczawianowe, fosforanowe lub takie, które są kombinacją wcześniej wymienionych. Kamienie nerkowe mogą przyjmować różne formy i występować w różnych rozmiarach, lokując się w wewnętrznych przewodach nerek. Mogą mieć średnicę od drobnego piasku po złogi wielkości piłeczek golfowych. Najczęściej, jeśli zaczyna się podejrzewać schorzenie nerek, występuje ono już w zaawansowanej formie. Przyczyny choroby mogą być bardzo różne, należą do nich zakażenia, dziedziczne skłonności, choroby tarczycy i jelit, długotrwałe odwodnienie oraz bardzo często niewłaściwe odżywianie się.

Kamienie zawierające wapń. Najczęściej kamienie moczowe skła­dają się z soli wapniowych.

Kamienie zawierające kwas moczowy.

 Kamienie zawierające kwas moczowy występują w stanach nadmiernego wydzielania kwasu mo­czowego z moczem (hiperurykuria). Są spotykane częściej u mężczyzn i mają związek z nadmierną konsumpcją białka, alkoholu, intensywnym wysiłkiem fizycznym, szybkim odchudzaniem, wyniszczeniem organiz­mu, otyłością, dna moczanową, chorobami nowotworowymi, choroba­mi zakaźnymi, marskością wątroby i innymi.

Kamienie zawierające fosforan magnezowo-amonowy. U osób z za­każeniami dróg moczowych dochodzi do wytrącania się kamieni magnezowo-amonowych. Ten typ kamicy występuje częściej u kobiet, które czę­ściej chorują na choroby infekcyjne układu moczowego.

Kamienie zawierające cystynę. Tworzenie się kamieni cystynowych jest konsekwencją wrodzonej choroby zwanej cystynurią, pole­gającej na upośledzeniu zwrotnego wchłaniania w nerkach jednego z aminokwasów - cystyny.

Postępowanie dietetyczne

Ważną rolę w terapii odgrywa dieta, ulegająca modyfikacjom w zależności od typu kamicy nerkowej. Przygotowując zalecenia dietetyczne, należy zwrócić uwagę na:

• dotychczasowych zwyczajów żywieniowych, częstotliwości spo­żywania posiłków, ilości wypijanych płynów, zawartości w diecie wapnia, kwasu szczawiowego, białka i związków purynowych, sodu, potasu;
• rodzaju wykonywanej pracy, a zwłaszcza pracy w wysokiej tem­peraturze, co sprzyja odwodnieniu, konieczności ograniczonego przyjmowania płynów ze względu na problem z dostępnością toalet, który mają np. operatorzy wysokiego dźwigu lub kierowcy taksówek;
• niewystarczającego   wypijania   płynów   podczas   uprawiania sportów, co również sprzyja odwodnieniu.

Płyny

Pacjenci z kamicą nerkową powinni spożywać duże ilości płynów. Dzięki temu zmniejsza się stężenie składników moczu, co zapobiega ich wytrącaniu się w postaci kryształków. Osoby stosujące się do tego zalecenia znacznie zmniejszają ryzyko wystąpienia lub nawrotu kamicy nerkowej.

W kamicy cystynowej zaleca się bardzo duże ilości płynów, dzien­nie nawet do 6l (w miarę tolerancji pacjenta), wypijanych w równych porcjach również w nocy, najlepiej co 4 godziny. W innych rodzajach kamic nerkowych należy dążyć do utrzymywania ilości wydalanego moczu powyżej 2,51/dobę. Wymaga to wypijania 3-4l płynów, z tego około 1l przed snem i w nocy, aby nie dopuścić do znacznego zagęszczenia moczu i zapewnić szybkie wydalanie ewentualnie po­wstających kryształków.

Kwas szczawiowy

W diecie osób z kamicą należy ograniczyć spo­życie produktów zawierających szczawiany. Wpływ spo­życia szczawianów na zwiększenie ich wydalania z moczem zależy od ich zawartości w produkcie, biodostępności i rozpuszczalności. U pa­cjentów cierpiących na postać jelitową kamicy szczawianowej należy zwiększyć udział w diecie produktów bogatych w wapń. Spadek za­wartości wapnia w diecie zwiększa wchłanianie szczawianów z prze­wodu pokarmowego, dlatego ważna jest równowaga pomiędzy wap­niem i kwasem szczawiowym w posiłku.

  Wybrane produkty bogate w szczawiany (wg Whitney E. N. i wsp., 2002)

SOK Z ŻURAWINY - ZAPOBIEGANIE ZAKAŻENIOM DRÓG MOCZOWYCH

 SOK Z ŻURAWINY BOTANIKA  I  SKŁAD

Żurawina jest wieloletnią rośliną niskopienną z rodziny wrzosowatych. Od niepamiętnych czasów używana jest w medycynie ludowej kontynentu amerykańskiego. Zarówno biali osadnicy, jak i rdzenni Indianie docenili przeciwbakteryjne właściwości żurawiny. Żurawina stanowiła ważny dodatek w codziennej diecie mieszkańców, przyczyniając się do poprawy ich stanu zdrowia.  Żurawina wielkoowocowa pochodzi z kontynentu amerykańskiego, żurawina błotna jest u nas gatunkiem rodzimym.

Żurawina w Polsce cieszy się coraz większą popularnością. Może być skutecznie stosowana jako profilaktyka oraz wspomaganie w wielu chorobach – od zapalenia nerek po otyłość i nowotwory.

 Od wielu lat poszukiwano składnika żurawiny odpowiedzialnego za jej przeciwbakteryjne działanie. Już w 1923 roku w Niemczech wysunięto hipotezę, że efekt zakwaszania moczu po spożyciu żurawiny, miał być powodowany przez kwas hipurynowy. Późniejsze badania dowiodły, że ilość kwasu hipurynowego w moczu osób pijących sok z żurawiny, nie może być jedynym powodem działania bakteriobójczego, gdyż działanie to jest zbyt krótkotrwałe.
Dopiero ostatnie badania przeprowadzone przez naukowców z Rutgers w New Jersey rzuciły nowe światło na rozwiązanie tej zagadki. Wyizolowali oni z owoców żurawiny spolimeryzowane proantocyjanidyny. Szczegółowe badania wykazały, że to właśnie te związki mają właściwość zapobiegania podłączania się bakterii e-coli (Escherichia coli) do komórek śluzówki człowieka.

 Żurawina - właściwości odżywcze owocu

1 szklanka soczystych jagód żurawiny dostarcza:

 3,2 g błonnika (tyle, ile duże jabłko),

30 mg witaminy C,

witaminę A, B1 i B2,

flawonoidy;

kwercytyna, kemferol;

fruktozę, flawonole, taniny i glikozydy flawonoidowe;

sole mineralne: wapń, fosfor, miedź i jod;

kwasy: cytrynowy, chinowy, jabłkowy i benzoesowy;

 To one nadają owocom charakterystyczny cierpko-słodki smak. Kwas benzoesowy – naturalny konserwant (nie mylić z syntetycznym konserwantem!). Dzięki niemu zachowuje świeżość na długo po zerwaniu owoców. W lodówce przechowasz ją sześć tygodni.

Bardzo korzystne dla zdrowia jest to, że żurawina zawiera bardzo szeroki wachlarz związków z grup flawonoidów i antocyjanów.

Żurawina zabiega zakażeniom dróg moczowo-płciowych>>

Jeśli brakuje kwasu żołądkowego, który je zabije (brakuje u osób z grupą krwi A i AB), albo w żołądku zalegają toksyny, zagnieżdżenie się "gości" jest pewne. Pasożyty mogą się wryć w ściankę żołądka i uniknąć działania kwasu, co jak się przypuszcza, prowadzi do powstania wrzodu, najczęściej u osób z nadkwasotą, z grupą krwi "O" i "B" .

Żurawina zabiega zakażeniom dróg moczowo-płciowych.

Badania statystyczne dowodzą, że niemal co trzecia kobieta zapada w swoim życiu na zapalenie dróg moczowych, a wiele z nich cierpi z powodu tej choroby przynajmniej raz w roku. Do zakażenia dochodzi bardzo łatwo, ze względu na to, że kobiety mają krótsze przewody moczowe niż mężczyźni. Ułatwia to bakteriom penetrację i osadzanie się w pęcherzu moczowym, gdzie powodują stany zapalne. Mężczyźni, narażeni są również, jednak zapadają na tę chorobę rzadziej niż kobiety. Kobiety zapadają na tę chorobę ośmiokrotnie częściej niż mężczyźni, głównie dlatego, że bakterie wywołujące tę chorobę mają do pokonania krótszą drogę z ujścia cewki moczowej do pęcherza.

Na zakażenia dróg moczowych, objawiające się gorączką, bólem przy oddawaniu moczu, bólami w okolicy lędźwiowej, częściej cierpią osoby starsze. Dolegliwościom tym sprzyja przerost gruczołu krokowego (prostaty), występujący u wielu mężczyzn po 50 roku życia, a u kobiet okres menopauzy i towarzyszący jej spadek stężenia estrogenów. Żurawina, szczególnie pomocna jest w infekcjach tego układu w okresie pokwitania, kiedy dokonują się zmiany zanikowe śluzówki pochwy i cewki moczowej sprzyjające drożdżycy. Najczęstszą przyczyną zakażenia są bakterie przedostające się z cewki moczowej do pęcherza m.in.: Gardnerella, Proteus, Trichomonas, Campylobacter, E.coli, Schistosoma. żurawina ma działanie antybakteryjne i może zwalczać infekcje dróg moczowych. Żurawina hamuje przyleganie bakterii E.coli do ścian komórkowych dróg moczowych, ogranicza ich namnażanie i ułatwia wydalanie.

 W takim przypadku przeprowadź kurację pijąc 2 litry wody dziennie wraz z 2-3 miarkami Ocean 21 w pierwszych dniach. Kuracja może być stosowana w lekkich zapaleniach dróg moczowych, profilaktycznie lub wspomagająco w innych metodach leczenia. Oceniając to także od strony pacjenta, trudno przecenić fakt, że łagodniejszy przebieg zapaleń dróg moczowych wpływa korzystnie na komfort pacjenta.

Śródmiąższowe zapalenie pęcherza - to jeden z najbardziej bolesnych stanów opisywanych przez pacjentów. Wg. dr H.R. Clark, prawdziwymi sprawcami tego stanu są przywry z rodziny Schistosoma. W przypadku Schistosoma haematobium dojrzałe osobniki usadawiają się w naczyniach żylnych miednicy - występują bóle w dolnej części brzucha, częste oddawanie moczu oraz krwiomocz. Te objawy mają ścisły związek z ogromną ilością jaj wytwarzanych przez przywry. Niektóre jaja za pomocą kolca przebijają się z naczyń krwionośnych do wnętrza pęcherza moczowego, a reszta pozostaje w naczyniach włosowatych i tworzy w nich czopy.

Wokół jaj gromadzą się komórki ludzkiego układu immunologicznego oraz fibroblasty, tworząc tzw. ziarniaki. To czopowanie naczyń pęcherza moczowego prowadzi do zwłóknienia jego ścian, a następnie do przerostu komórek nabłonka wyścielającego pęcherz moczowy, ich hiperplazji i metaplazji. Zmiany te mogą prowadzić do rozwoju raka pęcherza moczowego. W miarę jak ściana pęcherza zostanie osłabiona, inne pasożyty z ich bakteriami i wirusami, również się tam gromadzą. Bakterie te przemieszczają się wewnątrz moczowodów i w sprzyjających okolicznościach zaczynają się rozmnażać wywołując zakażenie błony wyściełającej pęcherz moczowy i moczowody. Szacuje się, że 80 do 90 procent zakażeń wywoływana jest przez szczepy E. Coli. Zapalenie pęcherza może prowadzić do powikłań dlatego też nie można go zaniedbywać.

Okazało się, że to polimery epikatechinowe działają antyadhezyjnie, w obecności polimeru bakterie nie mogą związać się z błoną komórkową nabłonka pęcherza i przewodów moczowych i zostają wypłukane. Dodatkowo duża zawartość antyoksydantów, neutralizuje szkodliwe działanie toksyn wytwarzanych przez bakterie.
Do zewnętrznych przyczyn zapadania pęcherza należą: kąpiele w brudnej wodzie, np. w basenie, jeziorach, rzekach, morzu, poprzez dotykanie klamki lub korzystanie z sedesu skażonej toalety, życie seksualne, a w szczególności częste zmiany partnerów, przeziębienia i przemarznięcia, szczególnie dolnych partii ciała. dr H.R. Clark, Kuracja życia

 Żurawinę zawierają:

 OCEAN 21 - 600 mg w 1 porcji, czyli w 30 ml

 ZENTHONIC - 360 mg w 1 porcji, czyli w 30 ml

 URX - 100 mg w 1 tabletce

 Vital AB - 20 mg w 1 tabletce

UWAGA!

 Czy wiesz, że:

 Dieta białkowa Dukana szkodzi nerkom, może doprowadzić do ich niewydolności!

Przetworzenie dużej ilości aminokwasów z białek powoduje powstanie niestrawionych do końca resztek oraz związków szkodliwych dla człowieka m.in. azotu oraz amoniaku. Wszystko to muszą usunąć nerki. Pracują więc na najwyższych obrotach. Filtrują jak szalone, doprowadzając do odwodnienia i wypłukiwania wapnia i magnezu z organizmu. Odwodnienie prowadzi do zagęszczenia moczu i może się to skończyć stanem zapalnym układu moczowego lub nawet powstaniem kamieni w układzie moczowym. Częściowo można to rekompensować pijąc dużo wody, ale to też jest dostarczanie dodatkowej pracy nerkom. W organizmie pozostaną substancje, których nerki, mimo zdwojonych wysiłków nie zdołają usunąć, np. homocysteina, która przyczynia się do rozwoju miażdżycy. Dieta białkowa, obciążająca nerki może doprowadzić nawet do ich niewydolności.

Dna moczanowa

Dna (skaza moczanowa, podagra, artretyzm) jest chorobą przemiany materii od wieków dręcząca ludzkość. Polega na nadmiernym wytwarzaniu w organizmie kwasu moczowego. Wiąże się z zaburzeniem metabolizmu kwasu moczowego powstającego z puryn. Nadmiar kwasu odkłada się w postaci kryształków w stawach i tkankach okołostawowych. Charakterystyczne objawy choroby to: zaczerwienienie, obrzęk, rozgrzanie zajętego stawu i gwałtowne bóle w czasie napadów dny. Często zajętym stawem jest staw śródstopo-paliczkowy dużego palucha u nogi. W przebiegu choroby wytwarzają się tak zwane guzki dnawe (inaczej: guzki artretyczne) w stawach, ścięgnach, kaletkach maziowych lub w małżowinie usznej.

Wątróbka? Nie, dziękuję.
Chorzy na dnę muszą wykluczyć z diety pokarmy bogate w związki purynowe: podroby (wątroba, mózg, nerki, serca), wywary, sosy mięsne, zupy na wywarach mięsnych, galarety mięsne, sardynki, śledzie, suche strączkowe (groch, fasola, soczewica, bób) oraz używki (kawa, herbata, kakao).

Nie zawierają wcale lub zawierają niewielką ilość związków purynowych: ser, ryż, owoce. Właśnie te produkty powinny mieć duże zastosowanie w układzie diety w przypadkach dny. Przy nietolerowaniu produktów mlecznych w czystej postaci, należy je spożywać w potrawach. Mogą to być np. pierogi leniwe, budynie z twarogu i warzyw lub z twarogu i kasz. Związków purynowych nie zawierają również: masło, śmietana, miód, dżemy, marmolady i cukier. Jednak w połączeniu dny z cukrzycą, hipercholesterolemią lub hiperlipoproteinemią, nie mogą one mieć dużego zastosowania w diecie.

Posiłki należy spożywać regularnie - ostatni na 3-4 godziny przed snem, ponieważ w nocy podczas snu zwiększa się ilość zatrzymywanego w ustroju kwasu moczowego.

Potrawy przygotowywać bez tłuszczu; tłuszcz na surowo dodawać do ugotowanych potraw. Technika sporządzania posiłków opiera się na gotowaniu w wodzie lub na parze. Mięso gotuje się wyłącznie w dużej ilości wody. Ze względu na małą jego ilość do spożycia dziennie (około 50 g) zaleca się sporządzanie potraw typu risotta, gołąbki itp. Zabrania się spożywania potraw smażonych, pieczonych i duszonych z użyciem tłuszczu.

 Uwaga na związki purynowe!!!
W przypadku dny moczanowej należy unikać produktów zawierających dużo kwasu moczowego i białka.

Przy skłonności do hiperurykemii (nadmiar kwasu moczowego we krwi) należy ograniczyć dotarczanie substratów do produkcji kwasu moczowego do ok. 500 mg na dobę. Puryny ulegają w ustroju przemianom, których końcowych etapem jest u człowieka kwas moczowy. Górna granica normy wynosi: dla kobiet – 360 μmol/L (6 mg/dL), dla mężczyzn 400 μmol/L (6,8 mg/dL).

Produkty, które można jeść i te, o których lepiej nawet nie myśleć ze względu na kwas moczowy.

Poza tym spożywać mało tłuszczów.

Stosować na surowo olej lniany.

Uwaga!!!
  Najczęściej ktoś, kogo dopadła dna, to miłośnik rozkoszy stołu - a więc jego waga może przekraczać właściwą wartość. Chorzy na dnę powinni wystrzegać się nadwagi.

Zalecana  Dieta do gr. krwi, unikać mleka, serów, tłustego mięsa!!!

Uwaga!

Jakie badania wykonać, celem rozpoznania

 W przypadku dolegliwości układu moczowego warto potwierdzać diagnozę poprzez analizę moczu, w którym sprawdza się poziom azotanów, leukocytów lub esterazy leukocytów. Badanie mikroskopowe osadu moczu wykrywa w moczu obecność erytrocytów, leukocytów oraz bakterii. Wynik posiewu uznaje się za dodatni, jeżeli stwierdzi się co najmniej 10³ CFU bakterii (typowych dla dróg moczowych) na mililitr. Na tych bakteriach przeprowadza się również testy wrażliwości na antybiotyki, co ułatwia wybór antybiotykoterapii, jeżeli jest ona konieczna!

Grzybicze zakażenie nerek rozwija się prawie zawsze jako zakażenie drogą krwi. Ognisko zakażenia grzybiczego w innym miejscu w organizmie powoduje przenikanie grzybów do krwi, a następnie wraz z krwią przedostają się one do nerek i tam się „osiedlają”, powodując zakażenie miąższu nerek. Wynikiem takiego zakażenia mogą być liczne drobne ropnie nerek, pogrubienie ścian pęcherza itp.. Takie grzybicze zakażenie może wystąpić u osób z upośledzeniem odporności oraz ciężkimi chorobami. Często przyczyną może być zakażenie cewnika naczyniowego.

Szczególnie narażone na grzybicę układu moczowego są osoby po transplantacji nerki, gdyż występuje u nich kilka sprzyjających czynników, takich jak cewnik w drogach moczowych, leczenie immunosupresyjne oraz leczenie antybiotykami.

Grzybica dróg moczowych występuje, gdy grzyby powodują ich stan zapalny. Objawia się ona podobnie jak zakażenie układu moczowego wywołane przez bakterie.

Grzybicze zapalenie pęcherza przejawia się poprzez częstsze oddawanie moczu, nagłe parcie na mocz, ból lub pieczenie podczas oddawania moczu, ból w dolnej części brzucha. Może wystąpić krwiomocz (czerwone zabarwienie moczu). Może dojść do zatrzymania moczu, jeżeli kolonie grzybów w pęcherzu utworzą „kule” grzybicze (zbudowane z konglomeratów grzybów), które zablokują cewkę moczową.

U mężczyzny może wystąpić grzybicze zapalenie cewki moczowej, które objawia się bólem, pieczeniem lub świądem cewki. Może być obecna nieprawidłowa wydzielina z cewki.

U kobiety objawy zapalenia cewki zwykle związane są z obecnością grzybiczego zapalenia sromu i pochwy i odpowiadającymi im objawami (upławy, świąd, pieczenie, stan zapalny).

Zakażenie grzybicze miedniczki i kielichów nerki objawia się często gorączką, bólem w okolicy lędźwiowej, krwiomoczem, kolką nerkową.

Grzybicę dróg moczowych rozpoznaje się, wykonując mykologiczny posiew moczu. Kiedy posiew jest dodatni, tzn. obecne są objawy zakażenia układu moczowego spowodowane grzybami.

Grzybicę nerek rozpoznaje się, gdy grzyby obecne są we krwi - dodatni posiew krwi - oraz występują objawy uszkodzenia nerek, np. czynnościowe.

Zobacz naturoterapia - choroby układu moczowego:

ZAPALENIE PĘCHERZA MOCZOWEGO, DROGI MOCZOWE>>

Profilaktyka:

• odpowiednie nawyki higieniczne;
• niedopuszczanie do zaparć, patrz - Dieta bogatoresztkowa, wysokobłonnikowa, przeciw zaparciom>>
• leczenie robaczycy, grzybicy;
• leczenie stanów zapalnych krocza, pochwy;
• regularne, częste oddawanie moczu, bez czekania na silne napięcie ścian pęcherza;
• zapewnienie odpowiedniej podaży płynów, zwłaszcza wprowadzenie picia czystej wody po przebudzeniu - patrz - Dieta w kuracji oczyszczającej>>
• suplementacja!

Opracowała: Renata Kłosowicz

Źródła:

dr Peter J. D' Adamo i  C. Whitney, Jedz zgodnie ze swoją grupą krwi. Warszawa 2008

Ciborowska H., A. Rudnicka, Dietetyka. Żywienie zdrowego i chorego człowieka, PZWL, 2010

M. Jarosz, L. Pachocka, Rola dietetyka w prewencji i leczeniu chorób.

medycynapraktyczna.pl